En Çok Okunanlar
Türkiye ekonomik krizleri ile anılır hale geldi ve bunun sorumlusu üreten ama karşılığını alamayan, emekli olunca ev hapsine mahkum edilen insanlar değil.
Son olarak 2013 ekonomik krizi ile (FED kararları ile başladı) Türkiye daha yoksullaşıyor, gelir adaletsizliği her geçen gün daha fazla bozuluyor, enflasyon canavarı dar gelirliye çullanmış nefes aldırmıyor, hayatından memnun küçük bir azınlık dışında halk günlük ihtiyaçalarını bile karşılayamaz hale gelmiş durumda...
Büyük bir kitle üretiyor, küçük bir kitle ise doymak bilmez bir şekilde tüketiyor; üstelik vergi hak getire...
Buna rağmen üretenler örgütlenip kitlesel gücünü kullanmak yerine susuyor. Bu sessizlik ekonomik krizi fırsat bilen, finansal krizlerle üretmeden zenginliğine zenginlik katanlar ile tek görevleri sadece bu küçük azınlığı desteklemekmiş gibi davranan politikacıları çok mutlu ediyor gibi görünüyor.
Parayı kontrol edenler ülkenin kaderini de kirli ellerinde tutuyor. Bakalım bu ne kadar sürecek...
İşte göz göre göre yapılan hataları ve ülkeyi deneme tahtasına çevirenlerin görmediklerini veya görmezden geldikleri ekonomik konuları Selçuk Geçer sade bir dille anlatmış kitabında.
Dünya ekonomisinin hemen hemen her on yılda bir büyük ekonomik kriz yaşadığını söylüyor Yazar. Türkiye’de de aynı şey görülüyor.
Türkiye'de ekonomik krizlerinin ortak özelliği, siyasilerin popülist yaklaşımlarından kaynaklanıyor olmasıdır.
Hükümetlerin değişmesine rağmen ekonomik krizlerin aynı özellikleri gösterdiğini; yaşanan son krizin ise 2013 yılında FED’in sıkılaştırmaya gideceğini ilan etmesi ile başladığını belirten Yazar; yanlış politikaların benimsenmesiyle ekonomik yangının şiddetlendiğini, gelir dağılımının bozulmaya, enflasyonun yükselmeye başladığını, 2018 yılında Merkez Bankasının özerkliğini tamamen yitirmesi ve buna eşlik eden yanlış para politikaları ile krizin derinleştiğini ifade ediyor.
Yazar'a göre Norveç gibi bir ülke olamayışımızın sebebi uygulanan yanlış ekonomik modellerdir.
1. Kapitalizm; ahlaki hiçbir değeri olmayan, seçkinlerin çıkarına hizmet eden ucube bir ekonomik sistem, seçkinler için gönüllü köleler yaratmanın kirli kılıfıdır.
2. 1994, 2001 ve 2008-2022 ekonomik krizleri tüketim yoluyla büyümeyi sürdürmek amacıyla düşük faiz politikasının uygulanması sonucu ortaya çıkmış aynı karakterdeki krizlerdir.
3. 2013 yılında FED’in sıkılaştırma kararları ile Gezi Olaylarının çakışması rastlantı değildir. Gezi olayları Türk lirasının değersizleşmesini gizlemek amacıyla kullanılmıştır.
4. Çin modeli “ucuz işgücü” olarak lanse edilemez. Çin modeli kapsamlı bir modeldir ve ateşleyici gücü tarımdır.
5. Türkiye için en iyi ekonomik model; Atatürk tarafından 1929 Büyük Buhranından bir yıl önce uygulamaya konulan Karma Ekonomi Modelidir. Modelin itici gücü tarımdır.
2013 yılında ABD’nin sıkılaştırma kararları ile Gezi Olaylarının aynı döneme denk gelmesi rastlantı değildi. FED başkanı Bernanke’nin sıkılaştırma politikaları doğrultusunda mesaj vereceği dedikoduları Nisan ayı içinde başlamış; aynı dönemde iç politikada dini söylemler ile gerilim tırmandırılmıştı.
Haziran ayı içinde Bernanke’nin sıkılaştırma politikasını eyleme geçirmesiyle dolar fırlamış; ancak Gezi olayları nedeniyle Türk lirasının değer kaybı konuşulmaz olmuştu.
Gezi olayları Türk lirasının değersizleşmesini gizlemek amacıyla kullanılmıştır.
Çin modeli ülkemizde ucuz işgücü olarak lanse edilmeye çalışıldı.
Halbuki bu model; 1970’lerde toprak reformu ve tarımın geliştirilmesi ile başlayan, 1980’lerde ağır sanayi hamleleri ile devam eden, üçüncü aşamada tersine mühendislik ile teknoloji geliştirerek markalaşan, son aşamada ise uzay teknolojisine yönelen bir modeldir.
Ateşleyici güç tarımdır. Peki bizim modelimiz ne? Sadece ucuz işgücü…
Çin modeli 2023-2024 yılında politikacılar arasında çok konuşuldu; ama son zamanlarda bu konu unutulmuş görünüyor. Neden? Nedeni: Bu ülkede politikanın halk için değil, küçük bir azınlığın çıkarlarını korumak için sloganlarla yapılması…
Türkiye için en iyi ekonomik model; Atatürk tarafından 1929 Büyük Buhrandan bir yıl önce uygulamaya konulan ve müteakip on yılda batı ülkelerinden çok daha yüksek kalkınma hızına ulaşmamızı sağlayan; ayrıca Norveç’in 1950 yıllından itibaren benimseyip hali hazırda dünyanın en zengin ülkesi haline gelmesine vesile olan, teorik olarak Keynes’in de savunduğu Karma Ekonomi Modelidir.
Bu modelin itici gücü de tarımdır.
Ekonomik kriz, toplumsal huzursuzluğu artırıyor. İşsizlik oranlarının yükselmesi ve gençlerin gelecek kaygısı, göç eğilimlerini tetikliyor.
Küçük ve orta ölçekli işletmelerin kapanması, ekonomik daralmayı derinleştiriyor. Devletin bütçe açıklarını kapatmak için daha fazla vergi ve zam politikalarına başvurması, halkın üzerindeki yükü daha da artırıyor.
Bu krizden çıkış için, bağımsız bir merkez bankası politikası, üretime dayalı ekonomik model, eğitim ve istihdam politikalarında reform gibi yapısal değişiklikler gerekiyor. Aksi takdirde, kriz uzun vadeli bir ekonomik ve toplumsal sorun haline gelecek.
Devlet toplumun tamamını kucaklayacak, akılcı ve ekonomi biliminine uygun kararlar alınmadıkça ve kurumlar bağımsız ve liyakatli kişilere teslim edilmedikçe ekonomik kriz devam edecek.
Gidişin kötü olduğu açık değil mi? Tek çare halkın kaderine el koyacak bilinçe ulaşması ve demokratik örgütlenme hakkını kullanmasıdır.
Comments